چگونه می توانم داروهای خطرناک را تشخیص دهم؟
ابتدا ، بیایید در مورد قابلیت اطمینان داده های علمی صحبت کنیم.
اگر عادت ندارید به داده ها نگاه کنید ، فهمیدن آن دشوار است ، “چه اطلاعاتی را باید باور کنم؟ اگر به بررسی داده ها عادت ندارید ، فهمیدن اینکه به کدام اطلاعات معتقد باشید دشوار است.
به طور خاص ، مطالعات روی داروها و مکمل ها اغلب نتایج متناقضی دارد و برای ایمنی میانسالان و افراد مسن تستهای ایمنی کمی وجود دارد.
آیا کاری از دست ما بر نمی آید؟
البته این درست نیست.
خوشبختانه برخی از استانداردهای روشن در مورد این س ،ال “مصرف چه داروهایی خطرناک است؟ خوشبختانه ، برخی استانداردهای روشن در مورد این که” چه نوع دارویی خطرناک است؟
این “لیست آبجو” است.
این لیست توسط دکتر مارک بیرز در ایالات متحده در سال 1991 ایجاد شده است.
دکتر بیرز ، که مدت ها بود با مشکلات دارویی در میان بیماران مسن خود مشکل داشت ، مقدار زیادی از داده های موجود در آن زمان را بررسی کرد و لیستی از “داروهای خطرناکی که باید مصرف کرد” تهیه کرد.
این لیست از آن زمان به نسل بعدی پزشکان منتقل شده است و هنوز به طور مرتب به روز می شود تا آخرین داده ها را در خود جای دهد.
در حالی که اطلاعات کمی برای افراد میانسال و سالمند در دسترس است ، این بهترین داده ممکن است و در حال حاضر معتبرترین لیست موجود است.
the American Geriatrics Society (2015)Beers Criteria Update Expert Panel.(2005)American Geriatrics Society 2015 Updated Beers Criteria for Potentially Inappropriate Medication Use in Older Adults.
بنابراین ، بیایید با مراجعه به آخرین نسخه فهرست آبجو ، داروهایی را که بیشترین آسیب را به بدن می رسانند بررسی کنیم.
لطفاً هنگام بررسی دارویی که استفاده می کنید ، به این صفحه مراجعه کنید.
9 نوع دارو که طول عمر را کوتاه می کند
“لیست آبجو” تعداد زیادی از داروها را لیست می کند که عوارض جانبی قابل توجهی در افراد میانسال و سالمند دارند.
برای شروع ، بیایید نه نوع رایج ترین دارو را در بین آنها انتخاب کنیم.
هرچه سن شما بالاتر می رود ، احتمال اینکه عوارض جانبی خطرناکی از هر یک از این داروها را تجربه کنید بیشتر است ، اما نمی توان به طور دقیق گفت که در چه سنی ایمن هستند. با این حال ، نمی توان به طور دقیق گفت که در چه سنی ایمن هستند ، زیرا بستگی به فرد دارد.
در هر صورت ، اگر مجبور نیستید از آن استفاده کنید ، احتمالاً ایده خوبی است.
ممکن است توقف کامل تمام داروها دشوار باشد ، اما اگر از هر یک از داروهای قابل استفاده استفاده می کنید ، لطفاً پس از مشورت با پزشک یا داروساز ، میزان مصرف خود را کاهش دهید.
NSAIDs
NSAID ها مخفف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هستند و برای جلوگیری از درد و کاهش تب عمل می کنند.
ممکن است با این کلمات آشنا نباشید ، اما ترکیباتی مانند آسپرین ، ایبوپروفن و ایندومتاسین ممکن است برای شما آشنا به نظر برسند.
اینها همه اعضای خانواده NSAID ها هستند.
عیب NSAID ها این است که آنها به راحتی به عنوان مسکن استفاده می شوند.
من تمایل دارم از آن سوء استفاده کنم زیرا سبکی سر و درد مفاصل را برطرف می کند.
با این حال ، NSAID ها برای سیستم گوارش بسیار سخت هستند و اغلب باعث سوء هاضمه ، زخم و خونریزی از معده و روده می شوند.
علاوه بر این ، موارد زیادی از آسیب کلیه و عوارض جانبی افزایش فشار خون وجود دارد ، بنابراین باید از مصرف طولانی مدت اجتناب کرد.
اگر واقعاً به داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی احتیاج دارید ، حداقل از ایبوپروفن یا سالسالات برای چند روز استفاده کنید ، یا ناپروکسن را انتخاب کنید.
ناپروکسن ، به طور خاص ، توسط دانشکده پزشکی هاروارد در سال 2014 گزارش شد که NSAID “کم خطر” است ، و این بهترین انتخاب برای NSAID ها است.
Harvard Heart Letter(2014)Pain relief that’s safe for your heart
داروی شل کننده عضلات
شل کننده های عضلانی ، همانطور که از نامش پیداست ، داروهایی هستند که تنش عضلانی را برطرف می کنند.
مواد تشکیل دهنده شامل متوکاربامول ، سیکلو بنزاپرین و اکسی بوتینین است.
اغلب برای سردرد ، سفتی شانه ها و بی حسی ناشی از تنش استفاده می شود.
با این حال ، از آنجایی که شل کننده های عضلانی بر روی اعصاب مغز عمل می کنند تا ماهیچه ها را شل کنند ، بنابراین ناگزیر عوارض جانبی آن را ایجاد می کند که باعث می شود فکر کردن صحیح مشکل شود.
در نسل جوان ، علائم ممکن است به سادگی “احساس سرم گیج می شود” باشد ، اما در نسل بزرگتر ، در موارد شدید می تواند باعث سقوط یا حتی گیجی شود.
علاوه بر این ، مشکل شل کننده های عضلانی این است که هیچ مدرکی مبنی بر اینکه آنها در وهله اول برای درد و بی حسی به درستی کار می کنند وجود ندارد.
اگر مراقب نباشید ، ممکن است فقط پس از مصرف عوارض جانبی داشته باشید.
تا جایی که ممکن است از مصرف دارو خودداری کنید.
داروهای ضد افسردگی و خواب آور
از آنجایی که افراد بیشتری از نظر روانی ناپایدار می شوند یا پس از میانسالی دچار مشکل خواب خوب می شوند ، اغلب داروهای ضد اضطراب و قرص های خواب آور تجویز می شود.
مواد تشکیل دهنده شامل دیازپام و کلردیازپوکساید است.
هر چه سن شما بالاتر می رود ، بدن شما این داروها را کندتر پردازش می کند و احتمال اینکه عوارض جانبی را تجربه کنید بیشتر است.
عوارض جانبی شامل تار شدن هوشیاری ، زمین خوردن و افزایش فراموشی است.
اگر نمی توان دارو را قطع کرد ، از پزشک خود بپرسید که آیا می توان آن را به SSRI (مانند فلووکسامین یا پاروکستین) با عوارض جانبی کمتر تغییر داد.
داروی آنتی کولینرژیک
داروهای آنتی کولینرژیک یک اصطلاح عمومی برای داروهایی است که عملکرد یک انتقال دهنده عصبی به نام استیل کولین را سرکوب می کنند.
این دارو برای طیف وسیعی از شرایط ، از بیماری های لاعلاج مانند بیماری پارکینسون گرفته تا معده درد ، بیماری حرکتی و کنترل آلرژی استفاده می شود.
با این حال ، از آنجا که داروهای آنتی کولینرژیک بر سیستم عصبی مغز تأثیر می گذارد ، اخیراً مشخص شده است که عوارض جانبی قابل توجهی دارند.
در حالی که یبوست و خشکی دهان شایع ترین علائم خفیف هستند ، خطر زوال عقل ترسناک ترین است.
بر اساس یک مطالعه بزرگ که در سال 2015 انجام شد ، هنگامی که افراد بالای 65 سال برای حدود سه سال متوالی داروهای آنتی کولینرژیک مصرف می کردند ، شیوع زوال عقل 1.5 برابر افزایش یافت.
اگر از چندین داروی آنتی کولینرژیک به طور همزمان استفاده می کردید ، خطر حتی بیشتر است.
Gray SL, et al. (2015)Cumulative use of strong anticholinergics and incident dementia: a prospective cohort study.
داروهای آنتی کولینرژیک ذکر شده در این مطالعه شامل آنتی هیستامین هایی بود که معمولاً برای سرماخوردگی و آلرژی ، داروهای ضد سرگیجه و ضد افسردگی استفاده می شد.
مشخص نیست این عارضه جانبی در چه سنی ظاهر می شود و داده ها چندان قابل اعتماد نیستند ، اما در هر صورت ، استفاده طولانی مدت باید متوقف شود.
داروهای تقویت کننده قلب (گلیکوزیدهای قلبی)
گلیکوزیدهای قوی قلبی داروهایی هستند که برای درمان نارسایی قلبی و آریتمی استفاده می شوند.
دیگوکسین یک ماده شناخته شده است.
مشکل این دارو این است که مستعد اعتیاد به دلیل استفاده بیش از حد است.
این به این دلیل است که “دوز موثر” دیگوکسین بسیار نزدیک به دوز ایجاد کننده اعتیاد است ، بنابراین برای به دست آوردن مزایا ، باید از دارو تا پایان عوارض جانبی استفاده کنید.
عوارض جانبی متفاوت است ، اما در سالهای اخیر مواردی از بین رفتن بینایی به دلیل مسمومیت با دیجیتال گزارش شده است.
اگر نمی توانید از مصرف دارو خودداری کنید ، حداقل مراقب باشید از 0.125 میلی گرم در روز تجاوز نکنید.
Delphine Renard, et al. (2015)Spectrum of digoxin-induced ocular toxicity: a case report and literature review
داروهایی برای کاهش سطح قند خون
قند خون بالا منشا همه بیماریهاست.
اگر قند خون به درستی پایین نیاید ، می تواند به عروق خونی آسیب برساند و در نهایت باعث کوتاه شدن طول عمر شود.
این جایی است که دارو استفاده می شود.
ترشح انسولین را تحریک می کند و برای بازگشت سطح قند خون به حالت طبیعی تجویز می شود.
گلی بن کلامید و کلروپروپامید نمونه های معمولی هستند.
دلیل خطرناک بودن این دارو این است که می تواند علائم افت قند خون را در برخی افراد میانسال و مسن ایجاد کند.
به طور خاص ، سردرد ، لرزش ، خستگی شدید و در بدترین موارد ، از دست دادن هوشیاری ممکن است رخ دهد.
در صورت امکان ، از مصرف این دارو نیز اجتناب کنید و با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا جایگزین هایی وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد یا خیر.
مسدود کننده H2
مسدود کننده های H2 داروهایی هستند که برای درمان التهاب و زخم های مری ، معده و اثنی عشر استفاده می شوند.
دارای قدرت قوی برای سرکوب اسید معده است.
در نگاه اول ، به نظر می رسد آنها بی خطر هستند ، اما در واقع مشخص شده است که مسدود کننده های H2 دارای عوارض جانبی زیادی مانند کاهش شناختی و بی ثباتی روانی هستند.
این به این دلیل است که مسدود کننده های H2 بر روی سیستم عصبی مرکزی عمل می کنند و افراد مسن با کلیه های ضعیف به احتمال زیاد تحت تأثیر منفی قرار می گیرند.
در ابتدا ، میزان اسید معده در افراد میانسال و مسن کاهش می یابد ، بنابراین بهتر است داروهایی را انتخاب کنید که از غشاهای مخاطی دستگاه گوارش محافظت می کنند.
داروی ضد روان پریشی
داروهای ضد روان پریشی یک اصطلاح عمومی برای داروهایی است که برای درمان انواع مشکلات مغزی و روحی استفاده می شود.
البته ، استفاده از آن برای درمان اسکیزوفرنی ، اختلال دوقطبی و افسردگی اساسی اجتناب ناپذیر است ، اما در موارد دیگر ، بهتر است از آن اجتناب شود.
استفاده طولانی مدت خطر ابتلا به زوال عقل را حتی در نسل جوان افزایش می دهد و در بدترین حالت باعث آسیب هایی مانند آسیب عروق مغزی و افزایش مرگ و میر می شود.
اگر از آنها استفاده می کنید ، سعی کنید استفاده از آنها را به مدت کوتاهی محدود کنید و در اسرع وقت به درمان های غیر دارویی مانند “درمان رفتاری شناختی” روی آورید.
استروژن
استروژن یک داروی هورمونی زنانه است که عمدتا برای علائمی مانند گرگرفتگی (گرگرفتگی ، گرگرفتگی ، تعریق و غیره) یائسگی تجویز می شود.
با این حال ، مانند بسیاری از داروهای هورمونی ، استروژن دارای عوارض جانبی قدرتمندی است.
این به این دلیل است که هورمون هایی که از خارج مصرف می شوند می توانند میزان بروز سرطان سینه و رحم را افزایش دهند ، خطر زوال عقل را افزایش دهند و حتی باعث لخته شدن خون شوند که طول عمر را کوتاه می کند.
مطالعات اخیر همچنین نشان داده است که استروژن آنقدر که قبلاً تصور می شد مثر نیست.
این یک دارو نیست که باید به صورت معمولی استفاده شود ، مگر اینکه علائم آن بسیار شدید باشد.
